Τι είναι το σκόρδο;
Αυτό το λαχανικό σε σχήμα βολβού ανήκει στην οικογένεια του κρεμμυδιού, που περιλαμβάνει επίσης το σχοινόπρασο, τα πράσα και τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Σε αντίθεση με τους συγγενείς του, ο βολβός του σκόρδου αποτελείται από πολλά μικρότερα κομμάτια που ονομάζονται σκελίδες. Το λεγόμενο άγριο σκόρδο είναι παρόμοιο, αλλά δεν πρόκειται για το ίδιο φυτό. Ούτε και το «σκόρδο ελέφαντας» είναι αληθινό σκόρδο – στην πραγματικότητα, είναι ένα είδος πράσου.
Πώς να διαχειριστείτε τη μυρωδιά του σκόρδου
Το σκόρδο δεν έχει έντονη μυρωδιά όσο είναι με την φλούδα, η μυρωδιά του ξεκινάει αφού το ξεφλουδίσεις, το λιώσεις ή το μασήσεις. Τότε απελευθερώνονται οι θειούχες ενώσεις που του δίνουν τη χαρακτηριστική του μυρωδιά και γεύση. Το μαγείρεμα απαλύνει τη γεύση του. Αν δεν σου αρέσει η επίδρασή του στην αναπνοή σου, μπορείς να μασήσεις φρέσκα φύλλα μέντας, μήλα ή μαρούλι αμέσως μετά από ένα γεύμα που περιέχει σκόρδο.
Που πρωτοεμφανίστηκε το σκόρδο!
Το πού και πότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά το σκόρδο παραμένει μυστήριο. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πιθανότατα προέρχεται από την Κεντρική Ασία. Υπάρχουν καταγραφές που δείχνουν ότι οι άνθρωποι στην Ινδία και την Αίγυπτο το καλλιεργούσαν πριν από περισσότερα από 5.000 χρόνια, γεγονός που το καθιστά μία από τις αρχαιότερες καλλιεργούμενες τροφές. Αργότερα, εξαπλώθηκε στην Κίνα και στη Νότια Ευρώπη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν όλο το σκόρδο που παράγεται καλλιεργείται στην Καλιφόρνια.
Το σκόρδο στην αρχαιότητα
Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν τόσο πολύ το σκόρδο που πρόσφεραν βολβούς ως δώρα στους θεούς. Ωστόσο, η «αναπνοή από σκόρδο» ήταν λόγος για να σε διώξουν από έναν ναό! Ο πρώτος γνωστός γιατρός στην αρχαιότητα, ο Ιπποκράτης, χρησιμοποιούσε το σκόρδο για να θεραπεύει από τα παράσιτα, ως καθαρτικό και ως διουρητικό. Για τους Ρωμαίους, το σκόρδο ήταν και μπαχαρικό και τροφή. Το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία της φυματίωσης, του πυρετού και άλλων ασθενειών. Ένα μείγμα από πολτό σκόρδου και θυμάρι, όταν το έτριβαν στο σώμα, λέγεται ότι προστάτευε από τα δαγκώματα φιδιών.
Από το απλό κρυολόγημα μέχρι την πανούκλα
Οι Άγγλοι χρησιμοποιούσαν ένα μείγμα από σκόρδο, μέλι και μερικές φορές αλκοόλ για να θεραπεύσουν το κρυολόγημα, τον πυρετό και τη διάρροια. Οι Γάλλοι πίστευαν ότι το σκόρδο έσωσε εκατοντάδες ζωές από την πανούκλα το 1720. Μέχρι και τον 20ό αιώνα, το σκόρδο χρησιμοποιούνταν για την προστασία από τη χολέρα, τον τυφοειδή πυρετό και τη διφθερίτιδα. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας γρίπης του 1917-1918, οι Αμερικανοί φορούσαν κολιέ από σκόρδο για να κρατήσουν μακριά την ασθένεια.
Έδιωχνε και τους βρικόλακες;
Σύμφωνα με τον μύθο, αν σε κυνηγάει ένας βρικόλακας, μπορείς να του αλλάξεις γνώμη με λίγο σκόρδο. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στο ότι όταν συνθλίβεται μια σκελίδα, παράγεται αλλισίνη — η ουσία που δίνει στο σκόρδο τη χαρακτηριστική θειούχα μυρωδιά του. Στον Μεσαίωνα, οι άνθρωποι στις σλαβικές χώρες, όπου γεννήθηκε ο μύθος των βρικολάκων, θεωρούσαν το σκόρδο όπλο ενάντια σε δαίμονες. Είναι όμως εξίσου πιθανό η φήμη του σκόρδου ως «μαχητής των ασθενειών» να του χάρισε αυτόν τον ρόλο σε έναν από τους πιο διαχρονικούς θρύλους της ιστορίας.
Σχόλια 0